تأثیر سابقه فعالیت‌بدنی بر شاخص‌های خطر متابولیک و توجه تداومی در مردان سالمند و میان‌سال

  سابقه و هدف: امروزه در مورد تاثیر سابقه فعالیت‌بدنی بر خطر‌ متابولیک و توجه‌تداومی در جریان افزایش سن، اطلاعات اندکی فراهم شده است که به دلیل ماهیت چند مولفه‌ای توجه تداومی و خطر متابولیک با پراکندگی نیز مواجه هستند. بنابراین این تحقیق با هدف تعیین تاثیر سابقه فعالیت‌بدنی در مردان بر چگونگی تغییرات هم‌زمان در عمل‌کرد کلی توجه‌تداومی و خطر‌ متابولیک در دو مقطع سنی میان‌سال و سالمند انجام شد. هم‌چنین نقش سایر متغیرهای فردی بر دستکاری تاثیر سابقه فعالیت‌بدنی بر متغیرهای مذکور نیز بررسی شدند.  مواد و روش‌ها: 13 مرد میان‌سال فعال، 14 مرد میان‌سال غیرفعال، 15 مرد سالمند فعال و 13مرد سالمند غیرفعال، آزمون توجه‌تداومی (CPT) را تجربه کردند و پس از خون‌گیری (ناشتا)، دور کمر و فشارخون تعیین شدند. به منظور ارائه ملاک کمی واحد از عمل‌کرد کلی توجه تداومی و خطر‌متابولیک، امتیاز z کل توجه‌تداومی (Zcpt) از جمع جبری نمرات z در سه مولفه از آزمون CPT (نسبت پاسخ‌های صحیح به کل محرک‌های ارائه شده، نسبت پاسخ‌های اشتباه به کل محرک‌های ارائه شده و متوسط زمان واکنش) و امتیاز z کل خطر متابولیک (Zmets)، از مجموع نمرات z در پنج عامل خطر‌متابولیک (دور‌کمر، فشار‌خون، قند، تری‌گلیسرید و لیپوپروتئین‌ پرچگال‌خون) محاسبه شدند یافته‌ها: در تمام آزمودنی‌ها، بین سن و تعداد شاخص‌های خطر متابولیک با مولفه‌های توجه تداومی هم‌بستگی معنی‌داری وجود داشت (05/0>P). سطح تحصیلات، مهم‌ترین عامل پیش‌بینی Zcpt بود (05/0>P). هر سه مولفه توجه تداومی هم در بین دو گروه سنی و هم در بین دو نوع سبک ‌زندگی، تفاوت معنی‌داری داشتند (05/0>P) Zcpt فقط در بین دو نوع سبک‌زندگی و Zmets فقط در بین دو گروه سنی تفاوت معنی‌داری داشت (05/0>P).   نتیجه‌گیری: سالمندی هم‌راه با سبک‌زندگی غیر فعال و افزایش خطر متابولیک، توجه تداومی را تضعیف می‌کند و به نظر می‌رسد که آمادگی بدنی و افزایش درگیری شناختی، در بهبود گوش به زنگ بودن و کاهش خطرات ناشی از حواس‌پرتی مفید است.